آیا ملاک در تلفظ صحیح حروف نماز این است که صدای مورد نظری به گوش برسد؟ یا همین که زبان را در جای مخصوص ادای حرفی گذاشتیم و صدا تولید کردیم درست است ولو اینکه دقیق صدای مورد نظر را ندهد؟

مثلاً آیا صحیح است برای تلفظ حرف «ض» به جای اینکه زبان را به دندانهای کناری بگذاریم زبان را همانطوری بگذاریم که حرف «دال» را می خواهیم تلفظ میکنیم و دال تو پُری را تلفظ کنیم؟

اینکه میگوند «ض» را می توان به شکل «دال» مفخم گفت چیست درستش را توضیح دهید.

نام مرجع تقلید:

آیت الله سیستانی

پاسخ:

با عرض سلام و ادب؛

نمازگزار باید درمورد حروفی که تلفّظ فارسی آنها با عربی تفاوت دارد و تلفّظ اشتباه آنها موجب تغییر معنا می‌شود دقّت نماید که به عربی صحیح ادا نماید، این حروف نُه حرف می باشند که عبارتند از (ص، ض، ط، ظ، ع، غ، ح، ذ، ث) امّا حروفی که تلفّظ آنها مشترک بین زبان عربی و فارسی است که عبارتند از  (أ، إ، ب، ت، ج، خ، د، ر، ز، س، ش، ف، ق، ک، ل، م، ن، و، ه، ی) چنانچه نمازگزار به همان زبان فارسی آن حروف را تلفّظ نماید کافی است هر چند تلفّظ فصیح عربی آنها مناسب‌تر است.

شایان ذکر است در رعایت مخارج حروف نماز، لازم نیست دقیقاً به طوری که در کتاب‌های تجوید بیان شده گفته شود بلکه کافی است طوری گفته شود که صدایی که از تلفّظ آن حرف شنیده می‌شود مانند همان صدایی باشد که از عرب زبانان موقع تلفّظ آن حرف شنیده می‌شود. [1]

بلی؛ حکم حذف و قلب و ادغام و مدّ و ... حکم جدایی دارد که در صورت عدم اطلاع، مصداقی، سوال خود را ارسال نمایید.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] منهاج الصالحین، ج1، ص193، م 606  –   متن اصلی و ابتدایی توضیح المسائل جامع، ج 1، م 1348 –  توضیح المسائل جامع، ج1 ، ص 354، م 1204