بقاء بر جنابت در ماه مبارک رمضان به صورت غیر عمد و سهوی و جهلی و فراموشی و نسیان – حکم روزه های جنب [مبطلات روزه]

 با سلام خدمت استاد

شخصی که در ماه رمضان روزه گرفته ولی غسل جنابتی که گردنش بوده رو فراموش کرده انجام بده یا بعد از چند روز فهمیده جنب شده، حکم روزه هایی که گرفته چیه؟ آیا قضا و کفاره دارد؟ خیلی ممنونم از شما.

 

نام مرجع تقلید:

آیت الله العظمی سیستانی (حفظه الله تعالی)

 

پاسخ:

با عرض سلام و ادب؛

باقی ماندن غیر عمدی بر جنابت تا اذان صبح در ماه مبارک رمضان اشکال ندارد و نیز کسی که از جنابت خویش اطّلاع نداشته است (جاهل به موضوع بوده، نه این‌‌که حکم جنابت را نمی‌دانسته) چنانچه در بین روز ماه مبارک رمضان یا بعد از آن متوجّه شود که جنب بوده و با حال جنابت روزه گرفته است، روزه اش صحیح می‌باشد. همچنین کسی که می‌دانسته جنب است و با اعتقاد به اینکه در اعضای بدنش مانعی نیست، غسل جنابت انجام داده و روزه گرفته، سپس در بین روز یا بعد از آن متوجّه شود که اتّفاقاً مانعی در اعضای بدن به هنگام غسل بوده یا به دلیل دیگری (به علّت جهل به موضوع)، غسلش باطل بوده،  مثل اینکه بفهمد غسل برایش ضرر قابل توجّهی داشته یا آب غسل نجس بوده است، روزه او صحیح می‌باشد و قضا نیز ندارد، ولی اگر با آن حال نماز خوانده نمازش باطل است. [1]

اما اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از یک روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را قضاء نماید و اگر بعد از چند روز یادش بیاید، روزه هر چند روزی را كه یقین دارد جنب بوده قضاء نماید، مثلاً اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده یا چهار روز، باید روزه سه روز را قضاء كند و اگر در همان روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را تمام كند و احتیاط واجب آن است كه در آن، قصد قربت مطلقه داشته باشد و علاوه بر آن، قضاء روزه [2] را نیز باید انجام دهد.

شایان ذکر است این حکم اختصاص به روزه ماه مبارک رمضان دارد و شامل سایر اقسام روزه نمی‌شود. [3]

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] العروة الوثقی، ج3، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص40، قبل از م49 / توضیح المسائل جامع، ص555، م1992

[2] اگر فردِ جنب عمداً در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نكند یا اگر وظیفه‏اش تیمّم است تیمّم ننماید، باید روزه آن روز را تمام كند و بنابر احتیاط واجب، آن را به نیّت قربت مطلقه (یعنی خصوص روزه واجب را نیّت نکند؛ بلکه ازمبطلات روزه پرهیز کند و قصدش از این کار به طور کلّی قربةً الی الله باشد.) انجام دهد؛ سپس باید روز دیگری را نیز روزه بگیرد و چون معلوم نیست روزه آن روز دیگر، قضاء است یا عقوبت، آن روز را نیز به نیّت قربت مطلقه روزه بگیرد.      (العروة الوثقی، ج3، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص40، قبل از م49 / توضیح المسائل جامع، ص555، م1991 / المسائل المنتخبة، کتاب الصوم، فصل مفطرات، السابع من المفطرات، ص127، قبل از م503، پاورقی 1)

[3] العروة الوثقی، ج3، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص42، م50 / همان، ص45، م62 / المسائل المنتخبة، کتاب الصوم، فصل مفطرات، السابع من المفطرات، ص127 و 128، م506 / توضیح المسائل جامع، ص556، م1995