فرستادن صلوات هنگام آمدن برق و روشن شدن چراغ - و کلام شهید مطهری در این باب [بدعت ها]
- نوشته شده توسط جمعی از طلاب
- دسته: آخرین پرسش و پاسخ
- بازدید: 6574
سؤال
سلام .
آیا صلوات فرستادن هنگام آمدن برق و روشن شدن چراغ بدعت محسوب شده و حرام است ؟
نام مرجع تقلید:
مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (حفظه الله تعالی)
پاسخ:
با عرض سلام و ادب؛
اشکالی ندارد. [1]
شهید مطهری در این رابطه کلامی به شرح ذیل دارند:
مبارزه با بدعت حدیثی در کتب حدیث هست که مضمون آن این است که هر وقت اهل بدعت را دیدید [با آنها مبارزه کنید. ] «بدعت» یعنی کسی در دین خدا چیزی را وارد کند که از دین نیست؛ از پیش خود چیزی را جعل و وضع کند که مربوط به دین نیست.
همه وظیفه دارند که با بدعت مبارزه کنند. مثلاً صلوات فرستادن، همه وقت خوب است. شما در هر شرایطی صلوات بفرستید، یک عمل مستحبی را انجام دادهاید. فرض کنید یک گوینده حرف میزند، در وسط حرف خودش برای این که رفع خستگی کرده باشد، به جمعیت میگوید: صلواتی بفرستید. این امر خوبی است.
اما اگر شما فکر کنید که در اسلام یک چنین سنتی هست که در وسط حرف گوینده صلوات بفرستید و به عنوان یک امر اسلامی این کار را بکنید، این «بدعت» است.
بدانید چنین دستوری در اسلام نرسیده که در وسط موعظهٔ یک نفر صلوات بفرستید.
یک عادتی در میان ما ایرانیها هست که اگر از آن پرهیز کنیم خوب است و آن این است که وقتی چراغ را روشن میکنند صلوات میفرستیم. ممکن است بگویید صلوات هر وقت خوب است. من هم قبول دارم، هر وقت خوب است، اما در ایران این کار یک پروندهٔ بدی دارد. در ایران سابقهٔ آتش پرستی و احترام به آتش وجود دارد؛ نکند یک وقت آن باطنِ روحیه های احترام به چراغ و تعظیم آتش دخالت کند. شما میبینید اسلام میگوید اگر میخواهی نماز بخوانی، با اینکه وقتی نماز میخوانی توجهت به خداست اما اگر فردی روبروی توست، مکروه است چون بویی از آدم پرستی دارد؛ اگر عکسی روبروی شماست، مکروه است چون بویی از شکل پرستی دارد؛ اگر چراغ هم روبروی شماست، نماز خواندن مکروه است چون بویی از آتش پرستی در آن هست. حال وقتی که چراغ را روشن میکنند صلوات نفرستید، چون بویی از آتش پرستی میدهد. غرضم این است که اینها را «بدعت» میگویند.
خیلی چیزهاست که بدعت است و در میان مردم- مخصوصاً خانمها- از این بدعتها هست، مثل آش ابودَرداء، آش بی بی سه شنبه، سفرهٔ حضرت ابوالفضل. ما چنین چیزهایی در اسلام نداریم. در اسلام، ما یک چیزی به نام سفرهٔ حضرت ابوالفضل نداریم. بله، یک مطلب هست: یک کار خیری بکنید، مثلاً فقرا را اطعام کنید، ثواب دارد، بعد ثوابش را نثار حضرت رسول کنید، نثار حضرت امیر کنید، نثار حضرت زهرا کنید، نثار امام حسن، امام حسین، هریک از ائمّه، یا نثار حضرت ابوالفضل بکنید. همین طور اگر نثار یکی از اموات خودتان بکنید مانعی ندارد. اگر شما سفره ای در منزلتان تشکیل بدهید به شرط آنکه آداب و تشریفات زنانه اش را- که من نمیدانم چیست و اگر کسی خیال کند آن دَنگ و فنگها جزء آداب اسلامی است باز بدعت میشود- حذف کنید، اگر اطعام مسلمان بالخصوص اطعام فقرا باشد و ثوابش نثار حضرت ابوالفضل شود مانعی ندارد. اما اگر کارهایی با آداب و تشریفات و تشکیلاتی انجام شود و خیال کنید اینها از اسلام است، این بدعت و حرام است.
افرادی پیدا میشوند که در دین بدعت ایجاد میکنند. یک کسی می آید میگوید من نایب خاص امام زمان هستم، مثل علی محمد باب؛ این را «اهل بدعت» میگویند. در حدیث است اگر اهل بدعت پیدا شدند، با اهل بدعت مبارزه کنید و عالِم باید مبارزه کند و حق ندارد ساکت باشد، و در یک حدیث تعبیر چنین است: وَ باهِتوهُمْ یعنی مبهوتشان کنید، بیچاره شان کنید؛ یعنی با آنها مباحثه کنید و دلیلهایشان را بشکنید. فَبُهِتَ الَّذی کَفَرَ [2] چنان که ابراهیم آن کافر زمان خودش را مبهوت کرد، شما هم مبهوتش کنید. [3]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] استفتاء خصوصی از معظم له، شماره استفتاء: SMv6KDxvGcg
[2] سوره شریفه بقره، آیه مبارکه ی 258
[3] مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص 414 تا 416 / پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری، مبارزه با بدعت /